Dag 1 - India

Stel je eens voor: na een flinke vlucht in een vliegtuig met een paar uur slaap kom je 5 uur 's ochtends versuft aan op het vliegveld. Het hostel heeft al een waarschuwend mailtje gestuurd, met de boodschap dat we echt een taxi bij hun moesten bestellen vanwege de vele scams, maar deze heb je naast je neergelegd. 10 euro lijkt je wat duur en en openbaar vervoer moet ook wel lukken, denk je. Je loopt het vliegveld uit en honderden Indiers staren je aan. Een opdringerige taxichauffeur achtervolgt ons terwijl we naar de bus zoeken. Deze man laat zich niet afwimpelen en vertelt dat de metro niet rijdt, de bussen ook niet en de enige optie is een taxi. Zijn rit is heel voordelig (de alarmbellen rinkelen al licht en je houdt je hand op de tas die je op je buik draagt geklemd). Terug het vliegveld op mag niet van de bewakers, dus je enige keus is de rollercoaster maar gewoon ingaan. De taxiservice (lees: een kraampje op de weg die zichzelf taxiservice noemt) leidt ons naar een ietwat gehaaste chauffeur. Je aarzelt, waarna hij je wenkt en roept, terwijl er een andere chauffeur zegt dat deze dienst niet te vertrouwen is. De taxichauffeur neemt ons naar een steeds meer afgelegen plek. Is hij te vertrouwen? We vragen het aan mensen die op politieagenten lijken. Ze snappen de vraag niet, reageren nauwelijks maar zeggen dat het oke is. De taxichauffeur zegt dat hij echt wel te vertrouwen is. Laat nog een pasje zien met een onscherpe foto van een man waar hij niet op leek en zegt dat hij Hindoe is en voor de government werkt (in India is 'de goverment' een manier om reclame te maken; om vertrouwen te wekken, blijkt later). Uiteindelijk stappen we dan toch maar in. De backpacks blijven op schoot. ' Hindoes beschouwen gasten als Goden, doen alles om ze het naar de zin te maken, karma, dingen', zegt hij terwijl ik een klein rampscenario in mijn hoofd voel komen. Hij biedt ons sigaretten aan waarvan je kunt ruiken dat er niet alleen tabak in zit. Met heel weinig grip op de situatie zit je links voorin in de auto (chauffeur zit daar rechts). Het wantrouwen wordt wat minder, al is enige bezorgheid op zijn plaats door zijn rijstijl en staat (vermoeid/stoned), bijvoorbeeld als hij bijna tegen de vangrail aanzit.

Onderweg kijken we onze ogen uit. Het is vroeg in de ochtend, maar overal op straat zijn Indiers. Ze lopen, slapen, spelen, koken, poepen, plassen. Kinderen rennen buiten op de autoweg als de zon net op begint te komen. Naast Indiers vind je ook koeien, varkens, straathonden, enz. Ondanks dat het half 6 's ochtends is, staan er honderden mensen in de rij voor een tempel.

We komen aan in een smerige kleine straat met vliegen, slapende mensen, een vieze straathond, pisgeur, etc. 'Hier (in het donkere steegje) is het dan'. Voor het eerst buiten Europa, totaal versuft, denk je dat deze man (per ongeluk?) je naar een verkeerde plek heeft gebracht. Hij pikt je onveilige gevoel bij deze plek op en zegt wel een plek te kennen waar je goed en veilig zit, in de buurt van het centrum. Je denkt even na, bespreekt het en besluit samen dit te doen.

Bij dit hotel vragen ze veel meer dan je bereid bent te betalen: 40 euro per nacht. De taxichauffeur zegt dat het een goede prijs is. Onderhandelen haalt de prijs niet veel naar beneden. We bedenken het hostel te bellen. Die roept door de telefoon dat het een scam is, dat we ze niet moeten geloven en dat ze ons op komen halen. Na een paar lange minuten wachten komt er iemand. Is het wel degene van het hostel of heeft de taxichauffeur net iemand gebeld die net iets eerder was? Je vertrouwt niemand.

Na een aantal keer het hostel bellen om te checken of het de goede man is, rijden we terug. Een andere route lijkt het wel. Maar nee, zelfde straat, zelfde steeg, zelfde hostel. Als we uit de auto stappen worden we vergezeld door de vliegjes en pisgeur. In het hostel wordt een medewerker uit een kamer gestuurd waar wij tijdelijk in kunnen verblijven. Deze kamer is duidelijk lang niet schoongemaakt, maar we zijn moe en hebben behoefte aan een plekje met een grendel.

We pakken een uurtje of twee rust en worden verwelkomd door een aardige, langharige hostelmanager, die een heel relaxte sfeer neerzet. Hij regelt een ontbijtje (Indische curry om 8:00uur!!) en een Chi tea voor ons. In gesprek met Robin, de host, ebt het gestreste gevoel redelijk weg. Als hij ons vraagt wat onze verdere plannen zijn, vertellen we dat we die niet hebben. Oeps, dat wordt een probleem, zegt hij, de treinen zitten volgeboekt en we zouden Delhi pas volgende week kunnen verlaten. Hij biedt ons aan ons naar het 'Tourist information center' te brengen. Dat blijkt later een dure travel agency blijkt te zijn die ons voor 1000 euro de man een reis van 2 weken met prive chauffeur probeert aan te smeren. Ver buiten ons budget en na een tijdje onderhandelen lopen we eindelijk naar buiten.
We vragen de aardige man van het hostel, die al die tijd op ons heeft gewacht, of hij ons naar het station wilt brengen. Voordat hij ons aflevert bij een plek, wat niet een station is maar we wel iets konden boeken, besluiten we hem 200 rupee (2,60) te fooien.

In "het station voor buitenlanders" wordt er weer veel onderhandeld. De prijzen zijn lager en geen privechauffeur, maar met de trein, maar nog steeds niet wat we voor ogen hadden. Uiteindelijk weten we er een redelijke deal uit te slepen: 265 euro p.p. voor 18 dagen India. We reizen met de trein, worden telkens opgehaald en gebracht naar het station en ook onze accomodatie wordt geregeld. Als er iets mis is kunnen we onze travel agency bellen. Zij zullen voor ons zorgen tot aan de Nepalese grens. Alles geregeld, mooi vooruitzicht. Het enige is dat we nog maar 2 euro per dag te besteden hebben en aan ons maximale budget zitten.

In het onderhandelen wordt te drinken van stal gehaald om ons te paaien en als bonus krijgen we een tour door Delhi vandaag en morgen. Na het afrekenen stappen we in bij een man die niet goed Engels spreekt en niet bijster soepel blijkt te kunnen rijden. Delhi is veel getoeter. Ze rijden hier links, maar inhalen mag van alle kanten. Toeteren betekent: "Hallo, hier ben ik", en omdat er (heul) veel auto's zijn wordt er veel getoeterd. Constant staat er file. Een botsing lijkt onvermijdelijk en vaak voor te komen (aan de deuken in de auto's te zien).

We hebben alleen de namiddag nog dus kunnen niet veel zien. Met een riksha (een karretje met een fiets) worden we door New Delhi geleid. Delhi zelf is niet spetterend. Van de monumenten die we zien weten we nog steeds niks en we komen nergens door de vele files. Toch is het een hele beleving. Vooral de mensen zijn erg interessant, de religies door elkaar heen, iedereen die ons aanstaart. Het vuilnis op straat, mensen die ondanks het getoeter kunnen slapen langs de weg, tientallen menen die aan een bus hangen. We eindigen in een winkel, waar we wat van de Indische gastvrijheid ervaren, kopen niets en stappen weer bij de chauffeur in. Hij brengt ons naar een plek waar pizza's 400-600 rupees kosten. We kiezen de beste deal en worden verrast door 20 procent belasting. Dat zijn Nederlandse prijzen, maar ach, geen curry en we hebben het echt gehad.